Քաղաքական և հասարակական դաշտում ակտիվ քննարկման թեմա է դարձել ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի գրառումը, որով նա անդրադարձել է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին Բ-ի, ենթադրաբար, կուսակրոնության ուխտի խախտմանը։
Վարչապետն իր ֆեյսբուքյան էջում նշել է. «Եթե պարզվի, որ Գարեգին Բ-ն իսկապես խախտել է կուսակրոն լինելու ուխտը ու երեխա ունի, նա չի կարող լինել Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս։ Այդպիսի դեպքում, ստացվում է, որ նա այդ ժամանակից ի վեր չէր կարող նույնիսկ կուսակրոն քահանա լինել։ Ես այս մասին խոսում եմ ամբողջ հարգանքով՝ հաշվի առնելով մարդու անձնական և ընտանեկան գաղտնի կյանքի իրավունքը։ Բայց պետք է պարզ ասեմ՝ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չի կարող ունենալ նման անձնական կյանք»։
Oragir.News-ը մեկնաբանություն խնդրեց քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանից։
Նրա խոսքով՝ պետության կառույցները իրավասու չեն միջամտելու եկեղեցու ներքին գործերին։ Այս առումով, կաթողիկոսի ենթադրյալ կարգապահական խախտումը, եթե այդպիսին կա, պետք է քննվի բացառապես եկեղեցական կառույցների կողմից, առաջնորդվելով եկեղեցու կանոններով։
«Բարոյական խնդիրները չեն կարգավորվում օրենքներով, դրանք կարգավորվում են հանրային կարծիքով։ Դրա համար բարոյական շեղումը, եթե այն կա, պետք է քննարկվի և կարգավորվի հենց եկեղեցու ներսում՝ եկեղեցու կանոնների և ավանդույթի համաձայն»,- ասաց նա։
Քաղաքագետը հավելեց նաև, որ պետության ղեկավարն իր խոսքում անդրադառնում է հոգևոր առաջնորդի հնարավոր անձնական կյանքին,մոռանալով սեփական անցյալն ու հասարակական ընկալումը։ Այդ խոսքերը, որքան էլ հնչեղ լինեն քաղաքական դաշտում, չեն կարող լուծել բարոյական խնդիրներ, քանի որ բարոյականությունը սահմանվում է ոչ թե պետության, այլ հանրության կողմից։
«Իսկ պետության գործը մնում է հստակ՝ ապահովել օրենքների գերակայություն և պահպանել Սահմանադրական հիմքերը։ Մնացածը՝ ժողովրդի խղճին ու հավատքին»,- եզրափակեց քաղաքագետը։