Մեր գյուղն ինքն իրենով խնդիր է, բայց ոչ մի իշխանություն չի զբաղվում մեր գյուղի խնդիրներով. Բյուրակնի բուժքույր 

Արփինե Ալեքսանյանը Շիրակի մարզի Ամասիայի տարածաշրջանի Բյուրական գյուղի բուժքույրն է։Գյուղը սպասարկող տրանսպորտում հանդիպեցինք։Նախքան զրույցը սկսելը ասում է այս քարուքանդ ու դժվարանցանելի ճանապարհով է ամեն օր գնում աշխատանքի, բայց ճանապարհի դժվարանցանելիությունը վաղուց արդեն իրենց համար սովորական բան է դարձել։ Արփինեն ասում է`մեր գյուղը այնքան խնդիրներ ունի, որ եթե մի ամբողջ օր խոսի դրանց մասին չեն վերջանա։ Երիտասարդ բուժքույրն ասում է`գյուղի խնդիրները կարծես թե քիչ էին, մի բան էլ գյուղացիների կյանքը արհեստական բարդացնում են, ամեն ինչ Ամասիայում կենտրոնացնելով։

«Կենտրոնացրել են, բայց չկա տրանսպորտ, որ մարդը հասնի Ամասիա իր հարցերը լուծի։Մեր գյուղում խնդիրները շատ են.ջուր չունենք, գյուղը մանկապարտեզ չունի, որը շատ կարևոր է։Մեր գյուղը ինքն իրենով խնդիր է, ինքն իրենով պրոբլեմ է, բայց չեմ հիշում, որ մի իշխանություն զբաղվի մեր գյուղի խնդիրներով»,-Oragir.News-ի հետ զրույցում ասում է Բյուրակն գյուղի բուժքույրը։

Արփինե Ալեքսանյանն ասում է, որ ամեն ինչ այնքան են բարդացրել, որ առաջնային օղակի բուժօգնությունն էլ, որ թվում էր թե պիտի հասանելի լինի, մարդկանց հասանելի չէ, որովհետև Ամասիա հասնելու համար պիտի տաքսիով գնան, ճանապարհները բարեկարգ չեն, ամեն մեքենա չի գնում։

Ստացվում է, որ հեռավոր գյուղերում տրանսպորտային միջոցներից օգտվելը թանկ հաճույք է։
Գյուղացիները երբեմն իրար մեջ կատակում են, որ Երևան 1200 դրամով են հասնում, իսկ մինչեւ Ամասիա հասնելը մինիմում 2000 դրամ է նստում իրենց վրա։

Արփինե Ալեքսանյանն ասում է, արդեն հոգնել են իրենց գյուղի խնդիրների մասին բարձրաձայնել, որովհետև իրենց հարցին լուծում չկա։