7 ժամ առաջ 
վերջին լուրեր
Հավատի խորը ճգնաժամ կամ ինչո՞ւ չի զարթնում լաոն
Որևէ մեկը մտածե՞լ է, թե ինչու ժողովուրդը չի ցանակնում դուրս գալ փողոց և պայքարել՝ հանուն Արցախի և Հայաստանի, ինչպես հայտարարվում է ընդդիմության հանրահավաքներում։ Մի՞թե, իսկապես, միայն Իշխան Սաղաթելյանը, դաշնակները, Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանն են վանում մարդկանց, որ չեն ուզում գալ և նրանց կողքը կանգնել։ Թե՞ Արթուր Վանեցյանն է պատճառը, կարո՞ղ է մարդիկ նրան չեն սիրում, դրա համար չեն ուզում գալ հրապարակ։ Կարող է։
Բայց այլևս որևէ պրոցեսի մասնակից չդառնալու, որևէ բանի հետ հույս չկապելու պատճառները շատ ավելի խորքային են, քան, ասենք, Իշխան Սաղաթելյանի կամ Արթուր Վանեցյանի՝ հարթակում գտնվելը, որ գուցե ոմանց վանում է, մի քանիսին՝ գրավում։ Խնդիրը հավատի ճգնաժամի մեջ է։
Մենք այլսև ոչ մեկի ու ոչնչի չենք հավատում։ Չենք հավատում Իշխանին, որ ասում է՝ ես պաշտոնի չեմ հավակնում, չենք հավակնում Վանեցյանին, որ էլի նույնն է ասում՝ մի քիչ մանևրելու տեղ թողնելով, չենք հավատում Քոչարյանին, Սարգսյանին, որ ասում են՝ մենք այլևս քաղաքականությամբ չենք զբաղեցնելու, և ամենակարևորը՝ չենք հավատում ինքներս մեզ, մեր ուժերին, մեր կերտած ապագային, որը թողել ենք ինքնահոսի, որ ով ինչպես ցանկանա, մեր փոխարեն մեր ապագան կերտի։
Պատերազմը, իրականում, շատ բան փոխեց մեր կյանքում, մեր մտածողության մեջ։ Պատերազմում կրած պարտությունը մեզ ստիպեց կորցնել հավատը մեր ուժերի նկատմամբ, քանի որ մենք հասկացանք՝ մենք անպարտելի չենք, տարածաշրջանի ամենամարտունակ բանակ ասվածը միֆ է, որ մեզ խաբել են և՛ նախկինները, որ ասում էին՝ մենք հզոր բանակ ունենք ու երբ ուզենք, կհասնենք ընդհուպ Բաքու, և՛ ներկաները, որ մեզ ասացին՝ Արցախը Հայաստան է և վերջ, որ փորձեցին մեր մեջ հավատ ներշնչել, որ իրենք ամենահայրենասեր, ամենաազգասեր իշխանությունն են։ Այս բոլոր ստերի բացահայտումը առաջացրեց հավատի խորը ճգնաժամ։
Այսօր մենք այլևս ոչ մեկի խոսքին ու ապագայի ոչ մի տեսլականի չենք հավատում։ Մենք չենք հավատում ոչ միայն նրան, որ Նիկոլը մի օր հրաժարական կտա ու կհեռանա՝ ազատելով մեզ իր չարագործ ներկայությունից, այլև նրան, որ Նիկոլի հեռանալուց հետո իսկապես ամեն ինչ լավ է լինելու, Արցախի հարցը հօգուտ մեզ է լուծվելու, բյուջեն այլևս չեն թալանելու, թոշակներն ավելացնելու են, մարդիկ սկսելու են ավելի լավ ապրել և այսպես շարունակ։
2018թ․-ին կար այդ հավատը մարդկանց մեջ, այսօր այն իսպառ մեռցրել են, թաղել խորը փոսում, դրա համար էլ որքան էլ բարձր գոռան՝ «Զարթնիր լաո», այդ լաոն ոչ մի կերպ չի ցանկանում զարթնել։ Նա քնել է ու դեռ երկա՜ր քնած կմնա իր անհավատության ու հիասթափության անդունդում։
Բայց այլևս որևէ պրոցեսի մասնակից չդառնալու, որևէ բանի հետ հույս չկապելու պատճառները շատ ավելի խորքային են, քան, ասենք, Իշխան Սաղաթելյանի կամ Արթուր Վանեցյանի՝ հարթակում գտնվելը, որ գուցե ոմանց վանում է, մի քանիսին՝ գրավում։ Խնդիրը հավատի ճգնաժամի մեջ է։
Մենք այլսև ոչ մեկի ու ոչնչի չենք հավատում։ Չենք հավատում Իշխանին, որ ասում է՝ ես պաշտոնի չեմ հավակնում, չենք հավակնում Վանեցյանին, որ էլի նույնն է ասում՝ մի քիչ մանևրելու տեղ թողնելով, չենք հավատում Քոչարյանին, Սարգսյանին, որ ասում են՝ մենք այլևս քաղաքականությամբ չենք զբաղեցնելու, և ամենակարևորը՝ չենք հավատում ինքներս մեզ, մեր ուժերին, մեր կերտած ապագային, որը թողել ենք ինքնահոսի, որ ով ինչպես ցանկանա, մեր փոխարեն մեր ապագան կերտի։
Պատերազմը, իրականում, շատ բան փոխեց մեր կյանքում, մեր մտածողության մեջ։ Պատերազմում կրած պարտությունը մեզ ստիպեց կորցնել հավատը մեր ուժերի նկատմամբ, քանի որ մենք հասկացանք՝ մենք անպարտելի չենք, տարածաշրջանի ամենամարտունակ բանակ ասվածը միֆ է, որ մեզ խաբել են և՛ նախկինները, որ ասում էին՝ մենք հզոր բանակ ունենք ու երբ ուզենք, կհասնենք ընդհուպ Բաքու, և՛ ներկաները, որ մեզ ասացին՝ Արցախը Հայաստան է և վերջ, որ փորձեցին մեր մեջ հավատ ներշնչել, որ իրենք ամենահայրենասեր, ամենաազգասեր իշխանությունն են։ Այս բոլոր ստերի բացահայտումը առաջացրեց հավատի խորը ճգնաժամ։
Այսօր մենք այլևս ոչ մեկի խոսքին ու ապագայի ոչ մի տեսլականի չենք հավատում։ Մենք չենք հավատում ոչ միայն նրան, որ Նիկոլը մի օր հրաժարական կտա ու կհեռանա՝ ազատելով մեզ իր չարագործ ներկայությունից, այլև նրան, որ Նիկոլի հեռանալուց հետո իսկապես ամեն ինչ լավ է լինելու, Արցախի հարցը հօգուտ մեզ է լուծվելու, բյուջեն այլևս չեն թալանելու, թոշակներն ավելացնելու են, մարդիկ սկսելու են ավելի լավ ապրել և այսպես շարունակ։
2018թ․-ին կար այդ հավատը մարդկանց մեջ, այսօր այն իսպառ մեռցրել են, թաղել խորը փոսում, դրա համար էլ որքան էլ բարձր գոռան՝ «Զարթնիր լաո», այդ լաոն ոչ մի կերպ չի ցանկանում զարթնել։ Նա քնել է ու դեռ երկա՜ր քնած կմնա իր անհավատության ու հիասթափության անդունդում։
Ամենից շատ դիտված
23:27 Աշոտիկը «տաշի» է գոռում, Փաշինյանի դուստրն ու աներձագը՝ պարը վայելում. ինչպես է անցնում Լևոն Մկրտչյանի հարսանիքը
21:14 Դերասան Լևոն Մկրտչյանի հարսանիքն է. ներկա է նաև Աշոտ Փաշինյանը
22:38 Որոշեցի, որ այլևս չեմ կարող ապրել․ Մարգարիտա Սիմոնյանի խոստովանությունը
22:57 Տավուշում 155 ուսուցչի ազատել են աշխատանքից, հիմա ուսուցիչներ են որոնում. Ոսկան Սարգսյան
17:08 Հայաստանը վերածվել է 90-ականների բեսպրեդելի. Ոստիկանությունը փաստացի գոյություն չունի. ակտիվիստ
14:00 Աննա Հակոբյանը քանդո՞ւմ է «հաջողակ» ընտանիքները․ հետաքրքիր գնացուցակի հետքերով
21:49 Գյումրիում ազգային երգ ու պարով են նշել Հիսուս Քրիստոսի Հարության տոնը
17:25 Սա ՀՀ իրավական պատմության մեջ նմանատիպ գործով 1-ին հաղթանակն է. փաստաբանը՝ Սոնա Աղեկյանի գործով վճռի մասին
20:45 Պամֆլետ. Ավինյանի փորձը՝ սակուրաշինություն, ԱՆԻՖաշինություն, քովիդաշինություն, համբալաշինություն
20:30 Գարիկ Կարապետյանը՝ Եվրոպայի չեմպիոն, Սիմոն Մարտիրոսյանը՝ փոխչեմպիոն
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: