Դառնալու ենք թուրքական հյուրանոց, որտեղ աշխատելու ենք հավաքարար ու շվեցար
Հայաստանի իշխանությունը ոչ պաշտոնական, ոչ էլ փաստաթղթային ձևակերպումներով, սակայն իր բոլոր քայլերը՝ և՛ արտաքին, և՛ ներքին բովանդակությամբ, համաձայնեցնում է Թուրքիայի և Ադրբեջանի կողմից թելադրված քաղաքական կամքի հետ: Ինքնակամ կամ կամազրկորեն դարձել է այդ երկրների կամակատարը՝ ընդունելով թուրք-ադրբեջանական հպատակություն: Ալիևն ինչ բերանից թռցնում է, մենք տեղում կատարում ենք: Մոռացել ենք Արցախի մասին, բանակի տոնը չենք նշում, իսկ հաջորդ ցանկության կատարումը բանակ չունենալն է: Արագացնում ենք Ադրբեջանից դեպի Նախիջևան տարածքային կապի ապահովումը: Համակերպվել ենք Հայաստանի սահմաններից ներս ադբեջանական զինուժի տեղակայման հետ: Սև լճի համար չենք կռվելու, Գորիս-Կապան ճանապարհը շրջակա գյուղերով հայտարարել ենք Ադրբեջանի մաս: Եթե էլի առաջ գա, դարձյալ կհամակերպվենք:
Իսկ Թուրքիայի մտքին ինչ կա, այն էլ կատարում ենք լուռ ու մունջ, պետք չէ, որ բարձրաձայնի: Հարկ չկա նախապայմաններ կամ պայմաններ մեր առջև դրվեն, մենք թույլ չենք տալիս բանը հասնի դրան՝ նախապես հնազանդորեն ու ջանասիրաբար հարթեցնելով կնճիռները: Մեր իշխանությունը թուրք-ադրբեջանական ցանկությունները բավարարող կառույց է ընդամենը, որ երկիրը ուղղակի իմաստով տանում է թրքահպատակության՝ սահմաններ բացելու և հարաբերություններ ստեղծելու անվան տակ:
Թուրքիան ունի ազգային ծրագիր, թե ինչպես Հայաստանն իրենով անի, իսկ մենք չունենք Հայաստանը պահպանելու անգամ մոտիվ: Ադրբեջանի հավակնություններն ավելի ագրեսիվ են՝ ուղղակի Հայաստանը հայաթափել, իսկ մենք չունենք մեզ պաշտպանող որևէ մտայնություն:
Հայաստանը դառնալու է թուրքական հյուրանոց, որտեղ մենք աշխատելու ենք հավաքարար ու շվեցար: Սովետի 70 տարիները մեզ պահեցին, 30 տարի էլ այդ իներցիայով կարողացանք մեզ պահպանել: Իսկ հիմա մերկ ու անպաշտպան բացվել ենք Թուրքիային, փռվել առաջը: Այդ 100 տարվա ընթացքում Թուրքիան ավելի հմտացավ իր նպատակին հասնելու մեջ, թե ինչպես խելամտորեն վերջնականապես լուծի հայկական հարցը: Ադրբեջանը հաշվարկեց, թե ինչպես կարճ ու արդյունավետ հասնի նպատակին՝ երկու թուրքական պետությունների միջև հայկական տարածությունը չեզոքացնելով: Իսկ մենք ոչ դաս, ոչ էլ փորձ ձեռք բերեցինք, թե ինչպես ապրենք: Փոխարենը փորձառություն ունենք, թե ինչպես վերջնականապես տրվենք: Չենք դիմանալու, որովհետև չենք ուզում:
Հուսիկ Արա
Ամենից շատ դիտված
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
