Իշխանափոխությունից հետո ծավալված ներկաներ-նախկիններ քաղաքական գզվռտոցի արդյունքում հետաքրքիր տրանսֆորմացիաներ տեղի ունեցան: Բանն այն է, որ այս ընթացքում տեղի ունեցան բավականին հետաքրքիր տեղափոխություններ: Որոշները հավատարմության երդում տվեցին, ոմանց դեմ կային երկաթե կոմպրոմատներ, իսկ շատերի համար ընդհանրապես էական էլ չէ, թե որ թևում ու ում թևի տակ են խաղում: Քաղաքական տեղափոխության ու նախկինից ներկա մետամորֆոզի գրեթե դասական օրինակ է նախկին զինվորական դատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանը:
Ընդհանրապես Ջհանգիրյանի անունն իր ամբողջ գործունեության ընթացքում կապված է եղել տարատեսակ սկանդալների հետ: Դրանցից մեկը մինչև օրս էլ շարունակում է մնալ ուշադրության կենտրոնում ու դատական գործերի կիզակետում:
Մարտի 1-ի գործով դատապարտված, այնուհետև երկու տարի անց ազատ արձակված Գևորգ Մանուկյանն այն ժամանակ բանտում բազմաթիվ կտտանքների է ենթարկվել: Նրա խոսքով՝ դիմակավորված անձինք հաճախակի մտել են բանտախուց ու դաժան ծեծի ենթարկել իրեն: Հաճախակի ծեծի պատճառով Մանուկյանը կորցրել է աջ աչքի տեսողությունն, ու նույնիսկ 7 վիրահատություններից հետո հույս չկա, որ Մանուկյանը երբևէ կվերականգնի ամբողջական տեսողությունը: Այդ ժամանակ նա դիմել է ՀԱԿ գրասենյակ, որպեսզի իրեն օգնեն դիմել Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարան:
Այդ ժամանակ ՀԱԿ-ի իրավական հարցերով պատասխանատու Գագիկ Ջհանգիրյանը ցանկացել է հանդիպել Մանուկյանի շահերի պաշտպան Ինեսա Պետրոսյանի հետ: Հանդիպումը կազմակերպվում է, սակայն, ըստ Մանուկյանի, կողմերն ինչ-ինչ հարցերի շուրջ համաձայնության չեն կարողացել գալ: Ինեսա Պետրոսյանը Գևորգ Մանուկյանին է վերադարձնում քրեական գործի նյութերն ու հրաժարվում է հետագա գործակցությունից:
Ջհանգիրյանը Մանուկյանին խոստանում է, որ ինքը կզբաղվի այդ հարցով, սակայն հետագայում գործը գլուխ բերելու համար պահանջում է 500 դոլար գումար: Առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քրոջ որդու՝ Առաքել Սեմիրջյանի աջակցությամբ Գևորգ Մանուկյանը վճարում է այդ գումարը: Դրանից հետո էլ կարողանում է հանդիպել ԱՄՆ դեսպանի օգնական Դանիել Հոսթինգսի հետ: Այս իրադարձությունը մեծ աժիոտաժ է առաջացնում ՀԱԿ-ում, ու Ջհանգիրյանը սկսում է հետաքրքրվել Մանուկյանի գործով:
Հետագայում, սակայն, գործին որևէ ընթացք չի տրվում: Մանուկյանը ՄԻԵԴ-ին նախնական դիմում էր ներկայացրել, որից հետո անհրաժեշտ էր ներկայացնել իրավաբանական ձևակերպումներով դիմումը: Հենց այս հարցով պետք է աջակցեր Ջհանգիրյանը:
Ըստ Մանուկյանի՝ իրեն անընդհատ վստահեցնում էին, թե գործն ուղարկվել է ու ընթացքի մեջ է:
Հետագայում, երբ Մանուկյանը քաղաքական ապաստան է ստանում Ֆրանսիայում, այնտեղից հետաքրքրվում է, թե ինչ ընթացքի մեջ է իր գործը, և ստանում է պատասխան, որ մերժվել է, քանի որ համապատասխան դիմումն այդպես էլ չի ուղարկվել:
Այժմ Մանուկյանը բնակվում է Ստրասբուրգում ու դատական պրոցեսի մեջ է: Ընթանում է նախաքննություն: Ըստ Մանուկյանի՝ նոր փաստեր են ի հայտ եկել, որոնց մասին հիմա չի ցանկանում խոսել: Նախաքննությունն այժմ կասեցված է, Մանուկյանի՝ Հայաստանում չլինելու պատճառով: Ասում է՝ Հայաստան չի ցանկանում վերադառնալ, քանի որ վախենում է իր ֆիզիկական անվտանգության համար: Եթե երաշխիքներ կտրամադրեն, որ իրեն չեն սպանի, կվերադառնա: