1 ժամ առաջ 
վերջին լուրեր
Ներքին
16 րոպե առաջ
Երանի թե այդ եկեղեցու զավակը չլինեիք, որովհետև այդ ժամանակ Ձեր մեղքը այդքան մեծ չէր լինի. քահանան՝ Փաշինյանին
Ներքին
26 րոպե առաջ
Նիկոլ Փաշինյանն անելիք չունի Հայաստանում. եկել է մեկ բռունցք դառնալու ժամանակը. Սամվել Կարապետյան
Որդուս կյանքը մնաց Արցախում, մարմինը՝ Հայաստանում․ բռնագաղթված զոհվածի մայր
«Որ հարցնում են, թե քանի երեխա ունեմ, ասում եմ 4, քանի որ Իլյաս ինձ համար միշտ ողջ է ու կողքիս․․․»,- Oragir.News-ի հետ զրույցում ասում է ընդամենը 1․5 ամսվա զինծառայող, 2020 թվականին Շուշիի պաշտպանության ժամանակ նահատակված Իլյա Հակոբյանի մայրը՝ տիկին Յանան։
Արցախցի կինն ասում է՝ ինքը գոնե այն «երջանիկներից է», որը այսօր կարողանում է այցելել որդու գերեզմանին, ում հուղարկավորել էին Աբովյան քաղաքում։ Պատերազմի ավարտից հետո, չնայած Մարտակերտի շրջանի Մաղավուզ գյուղում գտնվող տունն ամբողջությամբ ավերվել էր, սակայն ամուսիններով որոշեցին հետ գնալ Արցախ, կրկին շենացնել այն տունը, որտեղ Իլյան իր կյանքի 18 տարիներն է անցկացրել։
«Փլատակների տակից հանեցինք Իլյայիս նկարներն ու մեդալները։ Դպրոցի դասասենյակներից մեկն էլ անվանեցինք Իլյայի անունով, նստարանը, որտեղ որդիս էր նստում, ուսուցչուհին ոչ ոքի չէր թողում նստել․․․ Ապրում էի որդուս հիշողություններով, քայլում այն ճանապարհով, որով որդիս էր սիրում քայլել․ այդպես էի առնում որդուս կարոտը՝ շրջափակաման օրերին, մինչև չարաբաստիկ պատերազմը․․․
Ես տնից ոչինչ չվերցրեցի, բացի որդուս նկարներից ու ջրից, որպեսզի ճանապարհին թոռներս գոնե ջուր ունենային խմելու։ Օրեր հետո մի կերպ հասանք Հրազդան․․․»,- պատմում է Յանա Հակոբյանը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում
Արցախցի կինն ասում է՝ ինքը գոնե այն «երջանիկներից է», որը այսօր կարողանում է այցելել որդու գերեզմանին, ում հուղարկավորել էին Աբովյան քաղաքում։ Պատերազմի ավարտից հետո, չնայած Մարտակերտի շրջանի Մաղավուզ գյուղում գտնվող տունն ամբողջությամբ ավերվել էր, սակայն ամուսիններով որոշեցին հետ գնալ Արցախ, կրկին շենացնել այն տունը, որտեղ Իլյան իր կյանքի 18 տարիներն է անցկացրել։
«Փլատակների տակից հանեցինք Իլյայիս նկարներն ու մեդալները։ Դպրոցի դասասենյակներից մեկն էլ անվանեցինք Իլյայի անունով, նստարանը, որտեղ որդիս էր նստում, ուսուցչուհին ոչ ոքի չէր թողում նստել․․․ Ապրում էի որդուս հիշողություններով, քայլում այն ճանապարհով, որով որդիս էր սիրում քայլել․ այդպես էի առնում որդուս կարոտը՝ շրջափակաման օրերին, մինչև չարաբաստիկ պատերազմը․․․
Ես տնից ոչինչ չվերցրեցի, բացի որդուս նկարներից ու ջրից, որպեսզի ճանապարհին թոռներս գոնե ջուր ունենային խմելու։ Օրեր հետո մի կերպ հասանք Հրազդան․․․»,- պատմում է Յանա Հակոբյանը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում
Ամենից շատ դիտված
11:05 Доброцен-ը խաբո՞ւմ է հաճախորդներին. ահազանգ՝ խարդախության մասին
21:57 Մոսկվայում ձերբակալվել է Ադրբեջանի ամենահեղինակավոր օրենքով գողերից մեկը
23:57 Թիվ մեկ օրակարգը պետք է լինի սեփական ինքնիշխանության վերականգնումը, այնինչ ավելի «կարևոր» է Վեհափառին ավազանի անունով անարգելը
16:40 Տաշիրի համայնքապետարանի աշխատակիցներին ստիպողաբար երթի չեն տանում. ՔՊ-ի խոսափողը ստում է
07:24 Տրանսպորտի համար չվճարելու պատիժը շատ խիստ է լինելու. Ժողովուրդ
22:43 Հանուն ապրելու իրենք են կռվում, իսկ հայը` հանուն Հայրենիքի ու մուսուլմանացման չգնալու. լրագրող
23:23 Հայտնաբերվել է ձերբակալվածի մարմինը․ նա կասկածվում էր անչափահասի նկատմամբ ոտնձգություն կատարելու մեջ
22:35 Ալիևի կոշիկ լիզողի թիրախում բոլորս ենք՝ սկսած խեղճուկրակ Կիմա տատից՝ մինչև աշխարհի ամենահարուստ հայ Սամվել Կարապետյանը
22:50 Երևան-Իջևան ավտոճանապարհին 18-ամյա վարորդը «GEELY» էլեկտրոմոբիլով բախվել է հողաթմբերին
23:46 Ե՞րբ է մեր պնդաճակատների գլուխը մտնելու, որ Հայկական բանակը ծնվել է ոչ թե 1992 թ. հունվարի 28-ին, այլ հազարամյակներ առաջ
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: