Արդեն 10 օրից ավելի է, ինչ Ադրբեջանի կողմից իրականացված վերջին սադրանքից հետո Արցախից բռնի տեղահանվածները ՀՀ կառավարության աջակցությամբ տեղավորել են ժամանակավոր կացարաններում։ Ու չնայած կառավարությունը պահը չի կորցնում «աղաղակելու», որ պատրաստ են աջակցել ու կացարանով ապահովել բոլոր բռնի տեղահանվածներին, ովքեր կցանկանան, բայց շատ հաճախ կարելի է հանդիպել ընտանիքների, ովքեր բռնի տեղահանվել են Արցախից և շարունակում են կացարանով ապահոված չլինել։
Իհարկե, կառավարության անդամները զարմանում են, երբ նման միջադեպերի են ականատես լինում, բայց տպավորություն է՝ թե նրանցից շատերն անգամ տեղյակ չեն՝ ինչ են առաջարկում բռնի տեղահանվածներին։
Իսկ համացանցում հրապարակված լուսանկարներից պարզ է դառնում, որ նրանց առաջարկվող պայմանները երբեմն անմարդկային են։ Երբեմն առաջարկում են կացարան, որտեղ բնակվելու համար անգամ մինիմալ պայմաններն ապահովված չեն։ Իսկ շատ դեպքերում էլ կառավարությունը գլուխն ազատել է ավել մտածելուց և որոշել կրկնել «կորոնավիրուսի հաղթական պայքարի» սցենարը։


Ասվածի վառ ապացույցը Երևանամերձ տարածքներում և մարզերի մեծ մասում համատարած գրեթե բոլոր դահլիճները կացարանի վերածելն է։ Եվ երբ ասում են տեղավորել ենք, պարզվում է՝ նաև այս ամենն ի նկատի ունեն պատասխանատուները։ 40-50 հոգով տեղավորել են դահլիներում, բայց ոչ մի խոսք հետագա քայլերի մասին, դահլիճներում ապաստանած մարդիկ չգիտեն՝ ինչի սպասել, անգամ չգիտեն, թե դեռ որքան ժամանակ են մնալու դահլիճներում, որտեղ եթե փորձեն գիշերել շատերը, գուցե մեկ օր անգամ չդիմանան։