Գյումրի ասելիս առաջինը կարելի է հասկանալ մշակույթ, ճարտարապետություն, տուրիզմ, մինչդեռ այս ամենը միայն երևացող մասն է։ Գյումրին, ամենապահանջված ուղղություն լինելով հանդերձ, բազմաթիվ խորքային խնդիրներ ունի, որ ոչ մի քաղաքային և մարզային իշխանության կողմից լուծում չի ստանում։
Հանրապետության երկրորդ քաղաքում տուրիզմ ասվածը սկսվում և ավարտվում է քաղաքի պատմական միջուկում, իսկ մնացած հատվածները կա՛մ անուշադրության են մատնված, կա՛մ զբոսաշրջիկի համար դրանք հետաքրքրություն չեն ներկայացնում։
Այն, որ Գյումրիում զբոսաշրջության զարգացումը դրված է անհատների ուսերին, վաղուց արդեն նորություն չէ, նաև նորություն չէ այն, որ զբոսավարների կողմից քաղաքային իշխանությանը հասցեագրված խնդիրները օդում կախված են մնում։ Հանրապետության երկրորդ քաղաքում դեռևս զբոսաշրջիկի համար հասարակական զուգարան գտնելը խնդիր է, մեղմ ասած՝ պիտի ինքն իր գլխի ճարը տեսնի։
Զբոսաշրջության այսպես ասած բում ապրող Գյումրիում զբոսաշրջիկների համար իսկական մղձավանջը սկսվում է անձրևների ժամանակ, իսկ գյումրեցիների համար այդ խնդիրները այնքան սովորական են, ինչքան 5 տարին մեկ լսած խոստումները։