Զինված ուժերի Հատուկ նշանակության ջոկատի հրամանատար, հետախույզ, մայոր Հովիկ Խաչատուրի Սիմոնյանի՝ Սառմատի մասին պատմելիս ասում են՝ շատ հոգատար էր, իսկ ծառայակիցների համար Սառմատը իսկական ու անփոխարինելի ընկեր էր և հրամանատար:
Սառմատը տիրապետում Էր բացառիկ մարտավարական հնարքների նաև անձամբ Էր մարտավարություններ մշակում և մասնակցում գործողություններին:
Ապրեց ու գործեց հետախույզի կարգախոսով՝ «Վասն հայրենյաց, առանց փառքի իրավունքի՝ կերտելով փառահեղ մարտական ուղի»:
Գյումրի քաղաքի Ֆրանսիական պուրակում տեղի Է ունեցել Հովիկի արձանի բացումը:
Գյումրեցի հետախույզի արձանը տեղադրվել է իր հարազատ քաղաքում։ Արցախյան 44–օրյա պատերազմի հենց առաջին օրից Հովիկ Սիմոնյանն Արցախում էր: Սկզբից Քարվաճառ, Ջրական, Հադրութ, Սանասար(Կուբաթլու), Կովսական(Զանգելան), Ավետարանոց, Սուրաշեն(Սղնախ), Շուշի, Քարին տակ. այս բոլոր մարտական կետերում Հովիկ Սիմոնյանը աննահանջ կռվել է, բայց նրա պայքարը 35 օր է տևում։
Մայոր Սիմոնյանի դեպքում պայքարն ընդհատվեց հոկտեմբերի 30-ին՝ Քարին տակ գյուղի պաշտպանության ժամանակ՝ հակառակորդի հատուկ նշանակության ստորաբաժանումների առաջխաղացումը կասեցնելիս:
Ֆիզիկայի ֆակուլտետից՝ Հատուկ նշանակության զորքերի հետախույզ, մայոր Սիմոնյանը զինվորական ծառայությունը սկսել է 2004 թվականից, երբ, կիսատ թողնելով ուսումը Գյումրու Պետական Մանկավարժական ինստիտուտի ֆիզիկայի ֆակուլտետում, ընդունվում է Վ. Սարգսյանի Ռազմական ինստիտուտ:
Այն ավարտելուց հետ, ստանալով լեյտենանտի կոչում, ծառայության է անցել Իջևանում, որտեղ 8 տարի մարտական հերթապահություն է իրականացրել դիրքերում:
2014 թվականին տեղափոխվել է Երևան՝ ծառայության անցնելով Հատուկ նշանակության զորքերում: Սիմոնյանի ղեկավարած զինվորական ստորաբաժանումները մշտապես եղել են լավագույնների շարքում։
Նա համոզված էր՝ մարտահրավերներին դիմակայելու միակ միջոցն անընդհատ կատարելագործվելն է։