Դարտմութի համալսարանի գիտնականները պարզել են, որ ուշադրության պակասի և հիպերակտիվության համախտանիշ (ՈՒՊՀՀ) ունեցող երեխաները ճանաչողական առումով ավելի պակաս ճկուն են, որը արտացոլվում է նրանց ուղեղի կառուցվածքում և թույլ է տալիս ճշգրիտ ախտորոշել հիվանդությունը, կանխատեսել դրա ախտանիշների ծանրությունը և գնահատել բուժման արդյունավետությունը: Արդյունքները հրապարակված են Nature Molecular Psychiatry ամսագրում:
Ճանաչողական ճկունությունը մի քանի գործերի վրա միաժամանակ կենտրոնանալու և մեկից մյուսին արագ անցնելու մարդու ունակությունն է: Դրա բացակայությունը երեխաների և մեծահասակների մոտ ուշադրության պակասի և հիպերակտիվության համախտանիշի (ՈՒՊՀՀ) նշաններից մեկն է: Դպրոցականների մոտ այս հիվանդությունն ուղեկցվում է իմպուլսիվությամբ, մանրուքների նկատմամբ անուշադրությամբ և վատ առաջադիմությամբ։ Երեխաների մոտ 30%-ը հաղթահարում է հիվանդությունը, սակայն որոշ դեպքերում բուժում է պահանջվում: Ընդ որում, հիվանդության առկայությունը հայտնաբերելու համար կարևոր է ունենալ ախտորոշման հստակ չափորոշիչներ և մեթոդներ:
Նյարդաբանների թիմն օգտվել է ֆունկցիոնալ մագնիսա-ռեզոնանսային տոմոգրաֆիայից (ՄՌՏ)՝ ՈՒՊՀՀ ունեցող 180 և նորմալ զարգացող 180 երեխայի նյարդային ճկունությունն ուսումնասիրելու համար: Նրանք ցույց են տվել ճանաչողական ճկունության զգալի նվազման նշաններ, որոնք նորմալ մակարդակի են հասել դեղորայքի ընդունումից հետո: Ավելին, ՄՌՏ-ի տվյալները հնարավորություն են տվել հետևել այս փոփոխություններին և առանձնացնել ՈՒՊՀՀ ունեցող երեխաներին: