copy image url
Միտք 1 տարի առաջ - 11:03 21-04-2022

Երիտասարդությունն է որոշողը՝ ուզո՞ւմ է ունենալ պետություն ու պետականություն, թե՞ ոչ

Մեր ազգային զարթոնքը արդյունավետ ու ամբողջական չէր լինի առանց երիտասարդության: 1988-ի հանրահավաքների ու երթերի շարժիչ ուժը ուսանողությունն էր, թափանիվը, որի պտույտն անհնար էր կասեցնել: Հենց փետրվար ամսից Օպերայի բակում ուսանողությունն էր կանգնած և բռունցք պարզած վանկարկում էր՝ Ար-ցախ: Օպերայի բազալտե աստիճաններին շուրջօրյա նստացույց անողները նրանք էին, մասնավորապես Մայր բուհի ուսանողները, որ նաև առաջնորդող էին բոլոր բուհերի մեջ: Ամիսներով դասադուլ էին անում, ըմբոստ ու անհնազանդ տարբեր միջոցառումներով իրենց կամքն ու պահանջը թելադրում: Եվ այդ ամենը՝ Խորհրդային կայսրությունում, փակ համակարգում, ռեժիմի պայմաններում: Ուսանողական հուզումներից անգամ Խորհրդային Միությունն էր զգուշանում, հաշվի նստում և նույնիսկ ընկրկում: Իսկ հետո այդ ուսանողների զգալի մասը կռվում էր Արցախյան ազատամարտում՝ ձևավորվող ջոկատների մեջ, երբ Հայաստանը բանակ չուներ:

2018-ի ապրիլին, երբ ուսանողությունը դուրս եկավ փողոց ու հրապարակ, վճռված էր Թավշե հեղափոխության ելքը: Պատահական չէր, որ հեղափոխության առաջնորդները, անցնելով բուհից բուհ, թակում էին դռները և ուսանողությանն անհնազանդության կոչ անում, քանի որ լավ գիտեին՝ միայն այդպես կարող են իրենց հաջողությունն ապահովել: Երբ ուսանողությունը փողոցներում ու հրապարակներում պարում էր ու երգում, արդեն պարզ էր, որ ապագան իրենք են և ապագայի երկիրն իրենց պատկերացմամբ են ուզում տեսնել: Երիտասարդներն ուզում էին ավելի լավ երկիր ունենալ, ավելի հաճելի ապրել, հանգիստ ու հարմարավետ:

Հիմա մենք կանգնած ենք Արցախը վերջնականապես կորցնելու վտանգի առաջ: Իսկ Արցախի ինքնորոշումը, ազատ ու անկախ ապրելու կամքն ու իրավունքը Հայաստանի անկախության հռչակագրի հիմքում է խարսխված, մեր պետականության հիմնասյուներից է: Կորցնելով Արցախը՝ խարխլում ենք մեր պետականությունը: Արդեն Արցախի զգալի մասը կորցնելով՝ տարածքներ ենք կորցրել Հայաստանից:

Հիմա որոշողը երիտասարդությունն է. եթե գիտակցում ու արժևորում է մեր անկախությունն ու պետականությունը, ուրեմն նորից դուրս կգա փողոց ու հրապարակ: Եվ այս սկսվող շարժումը, որ երկիրը փրկելու շարժում է, կունենա հաջողություն, եթե ոչ, խիստ կասկածելի է և գրեթե անհույս: Երիտասարդությունն է որոշողը՝ ուզո՞ւմ է ունենալ պետություն ու պետականություն, թե՞ ոչ: Հայաստանի ապագան իրենք են, և իրենք են ապագա Հայաստանի վճռողը: